- astus
- 1.
astus, a, um, adj., v. astutus.2.astus, ūs, m. [Curtius suggests the Sanscr. aksh = to reach, hit, and oxus, swift; and Vanicek, ascia and axinê, with the idea of sharpness; others askeô, to practise], adroitness, dexterity; hence, in malam partem, craft, cunning (as a single act, while astutia designates cunning as a habit; until the post-Aug. period found only in the abl., astu, as an adv.; cf. Paul. ex Fest. p. 5 Müll., and Prisc. p. 1012 P.):
Satin astu et fallendo callet?
Att. Trag. Rel. p. 197 Rib.:Nisi ut astu ingenium linguā laudem et dictis lactem lenibus,
id. ib. p. 189:nam doli non doli sunt, nisi astu colas,
Plaut. Capt. 2, 1, 30:Sed ut astu sum adgressus ad eas!
id. Poen. 5, 4, 53; id. Trin. 4, 2, 123; id. Ep. 4, 1, 19; id. Poen. prol. 111:astu providere,
Ter. And. 1, 3, 3:astu rem tractare,
id. Eun. 5, 4, 2:Consilio versare dolos ingressus et astu, Incipit haec,
Verg. A. 11, 704:ille astu subit,
id. ib. 10, 522: aliquem astu adgredi, Tac. A. 2, 64:astus belli,
Sil. 16, 32:libertae,
Tac. A. 14, 2:oratio, quae astu caret, pondero modo et inpulsu proeliatur,
Quint. 9, 1, 20.—In plur.:astus hostium in perniciem ipsis vertebat,
Tac. A. 2, 20:praeveniens inimicorum astus,
id. ib. 6, 44; 12, 45; Petr. 97:Ulixes nectit pectore astus callidos,
Sen. Troad. 527:nunc advoca astus, anime, nunc fraudes, dolos,
id. ib. 618:ad insidiarum astus,
Gell. 11, 18, 17.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.